Mijn hoofd zit vol van zondag: wat een voorstelling, wat een concentratie, wat een applaus, wat een complimenten, wat een lekkere hapjes, wat een leuke en mooie tois, wat is er hard gewerkt. Tranen over mijn wangen.
Wat erg dat Ton er niet bij kon zijn en wat jammer dat Katja weggaat.
En dan is het bijna weer donderdag waar het Plein der pleinen gewoon zijn eeuwige ritme herneemt of zoals André Hazes zingt:
Ik zag de lichten van het plein, waar het o zo leuk kan zijn
Een gitarist, een acrobaat, ja, dat zie je hier op straat.
Een boodschap van een heilsoldaat, een junk, die voor je staat
Dat is het leven, dat is het leven op het plein.
Een travestiet, een ijscoboer, een danseres, een houten vloer,
Gewone dingen, die je vindt alleen op straat.
Dit is mijn plein, dit is mijn plek, hier zijn de zorgen even weg
Dat is leven, dat is leven op het plein.
Refrein (2x)
Dit is mijn plek, hier staat m’n wieg, hier komt m’n blues vandaan.
Het is te gek om hier te zitten, je mag ook staan.
Zelfs als het regent en ‘t is leeg, geen wijn of biertje kreeg
Ach, dan nog, ach dan nog, er is toch leven op het plein.
Liesbeth Petrus - speler in Het uur waarop wij niets van elkaar wisten-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten